O Desing Thinking é unha metodoloxía de traballo que ten como obxectivo atopar solucións innovadoras aos problemas dos clientes. Para iso, céntrase en coñecelos en profundidade. Con todo, non sempre o que o cliente busca é o que realmente necesita para solucionar o seu problema. Por este motivo, esta metodoloxía pretende identificar as necesidades para ofrecerlles aos clientes solucións útiles.
A orixe da metodoloxía Design Thinking
Existe unha división de opinións á hora de atribuír a orixe da metodoloxía Design Thinking a unha persoa. Por unha banda, atópanse aqueles que a atribúen a David Kelley, o creador do primeiro rato para Apple e cofundador de IDEO.
Con todo, a gran maioría identifica como precursor do Design Thinking a Tim Brown, CEO de IDEO e profesor de Enxeñaría na Universidade de Stanford (California) que en 2008 utilizou por primeira o termino Design Thinking no artigo publicado pola Harvard Business Review. A xénese desta metodoloxía vén de moito máis atrás, en concreto do 1919 da escola de deseño, artesanía, arte e arquitectura da Bauhaus, fundada por Walter Gropius, que pretende reformar a sociedade alemá, tras perder a Primeira Guerra Mundial.
Os obxectivos de Bauhaus
Os obxectivos da escola eran a recuperación dos métodos artesanais de produción. Querían que a artesanía se equiparará coas belas artes e sobre todo desexaban que as súas producións, os seus obxectos fosen alcanzables para a poboación en xeral.
Algúns dos integrantes da escola Bauhaus máis ilustres, a parte do propio fundador, o arquitecto Walter Gropius, foron o pintor Vasili Kandinsky e o arquitecto e deseñador industrial Mies Van Der Rohe.
A escola Bauhaus sentou as bases do que hoxe coñecemos como deseño gráfico e deseño industrial. Unha das máximas da escola da Bauhaus era que a forma segue á función, é dicir, deséñanse os obxectos en base á función que van desempeñar.
Non se busca a beleza pola beleza, senón que un obxecto debe ser ante todo “útil”, debe estar feito pensando na funcionalidade que se lle vai dar. Este proceso creativo non era individual, senón que tiñan un carácter “cocreativo”, grazas a propiciar a interacción entre escola e sociedade.
Por que é tan importante
O Design Thinking toma da escola Bauhaus as máximas de xerar “utilidade/valor” e a “cocreación coas potenciais persoas usuarias”, a través dun proceso dividido en 5 etapas, onde se coloca á persoa usuaria no centro do proceso de innovación, non dunha forma illada, senón nun contexto do que se poden extraer necesidades e áreas de oportunidade, ás que se chaman “insights” (etapa empatía).
Unha vez coñecidas as necesidades das persoas usuarias aplícanse técnicas de deseño participativo, co obxecto de identificar aquelas ideas que xeren máis “valor”, até chegar a recoñecer con iso o problema central que se pretende resolver (etapa definición).
Despois, convérxese, pondo o foco no que se quere resolver, pásase a un proceso diverxente que ten obxecto recompilar a maior cantidade de ideas que poidan solucionar ese problema (etapa ideación).
Concluída esta etapa, é necesario volver converxer, seleccionando e pondo o foco naquelas ideas que lle xeren maior valor a acódelas usuarias e sexan máis viables desde o punto técnico e económico, para finalmente prototipalas (etapa prototipadao) e probalas coas persoas usuarias co obxecto de atopar debilidades que podamos corrixir e melloras que podamos implementar, antes de lanzar un produto ao mercado (etapa testeo).
Outras metodoloxías, para o desenvolvemento de proxectos innovadores como Kaos Pilot ou User Expirence, tamén están inspiradas no movemento Bauhaus, e á súa vez, beben tamén do design thinking.
